list pożegnalny do zmarłego taty

List pożegnalny Czy świat zwariował?! Windsurfin­g na Narodowym 2014-10-12 - TRZEŹWY JACEK (imię, nazwisko i adres do wiadomości redakcji) A.P. (imię, nazwisko i adres do wiadomości redakcji) CYPRIAN PASTUSZKO (adres do wiadomości redakcji) Mam na imię Jacek i jestem alkoholiki­em. Przydatność 80% List do Ojca Świętego. Jastrząbka 01.03.2008 Kochany Ojcze Święty ! Ukochany pasterzu, Twoja nauka pozostanie dla nas drogowskazem. Dziękuję Ci, Ojcze Święty za przywilej życia w czasie Twojego pontyfikatu. Odbyłeś wiele pielgrzymek, w których uczestniczyło tysiące ludzi. Poczucie pustki, bezradność, poczucie bezsensu, smutek tak mocno doskwierają człowiekowi, że nie widzi on żadnego rozwiązania, jak tylko śmierć. To, co wspólne dla aktów samozagłady, to syndrom presuicydalny, który cechuje się zawężeniem świadomości, autoagresją i agresją hamowaną oraz fantazjami samobójczymi. Przecież to nie jest list samobójcy - ba! nie ma prawa nim być, ani treść tego nie sugeruje ani też termin wysłania. My God, przecież ten list do GROM-u wisi w Sieci, zdaje się, od dobrych 2 lat. To dopiero jest dobry chwyt marketingowy mediów. Ha, ha, ha! Spoczywaj w pokoju (można dodać imię) - (dzieci, wnuki, syn z rodziną) *** 5. Kochana Mamo, Kochany Tato, na zawsze pozostaniesz w moim/naszym sercu! - (dzieci, wnuki, syn z rodziną) *** 6. Kochanej Ma. OSTATNIE POŻEGNANIE ZMARŁEGO, POGRZEB, MOWA POŻEGNALNA, MOWA POGRZEBOWA, MELODIE PIOSENKI NA POGRZEB, UTWORY POGRZEBOWE. Ułożenie sentencji to czasem spore wyzwanie, powinna bowiem być dość krótka, a jednocześnie treściwa. Najczęściej do wiązanki pogrzebowej dołącza się wstęgę „Ostatnie pożegnanie”, zwłaszcza przy kwiatach od znajomych i dalekich krewnych. Na wieniec pogrzebowy dla taty warto wybrać bardziej osobiste przesłanie, jak np.: risiko yang berkaitan dengan selera konsumen adalah. Przejdź do zawartości RegulaminFAQPanel zarządzania Moje pożegnanie z TATĄ Moje pożegnanie z TATĄ W czwartek 4 czerwca 2020 roku pożegnaliśmy mojego Tatę. W Świnnej Porębie Kościele parafialnym pod wezwaniem Matki Bożej Pocieszenia, w Godzinę Miłosierdzia odprawiona została Msza Święta pogrzebowa za duszę Świętej Pamięci Jana Sitko. Odszedł człowiek, który za życia był już legendą w swojej wsi, gminie oraz powiecie. Społecznik, były sołtys Kozińca, wieloletni samorządowiec i założyciel oraz długoletni były Prezes OSP Koziniec. Żegnała go rodzina oraz pomimo czasu pandemii tłumy przyjaciół, znajomych, sąsiadów, a także współpracownicy. Jego ostatnia droga na miejsce wiecznego spoczynku była długa, ale jak zwykle skromna, bez zbędnej celebry i przedłużania. Pochowaliśmy na cmentarzu w Mucharzu Męża, Tatę, Dziadka, Pradziadka, Kolegę i Sąsiada, ale także kawałek historii w ludzkim ciele złożony w trumnie! Niestety nie spotkamy się z nim już więcej na tym padole łez. Jednak mamy nadzieję, że przywita nas kiedyś u bram raju. Mama i rodzeństwo po wspólnej debacie doszło do wniosku, że nie będziemy wygłaszać w trakcie tych uroczystości pogrzebowych żadnej mowy pożegnalnej. Tato nigdy nie lubił tzw. lansu i wspominania jego chwalebnych dokonań, czy czynów. Miał swoje zasady, które są tak bardzo niepopularne w obecnych czasach. Uważał, że jeśli cokolwiek się robi to nie dla tego by ludzie o tym wiedzieli, ale po to by pomóc drugiemu człowiekowi, czy całej społeczności. Tak żył i tak też go pochowaliśmy. Jednak mnie nie daje to spokoju. Jako jego najstarszy syn i następca rodu SITKO jestem przekonany o tym, że oprócz mogiły i daru naszego życia powinien pozostać, chociaż maleńki ślad jego życia i działalności społecznej w przestrzeni publicznej, do którego będą mogli kiedyś wrócić historycy, czy członkowie naszej rodziny z tego młodszego pokolenia. Mając to na uwadze i z kronikarskiego obowiązku postanowiłem opublikować nasze ostatnie pożegnanie, które nigdy nie zostało wygłoszone na pogrzebie, ale było gotowe. Nie gniewaj się TATO, że tym razem nie postawiłem na swoim. Spoczywaj w pokoju. Anielski orszak niech twą duszę przyjmie, uniesie z ziemi ku wyżynom nieba, aż przed oblicze Boga Najwyższego. Pożegnanie Taty! Śmierć przychodzi cicho. Niezapowiedziana, nieproszona. Nigdy nie ma na nią odpowiedniej chwili, jest zawsze gościem nie na czas…. Ty też odszedłeś od nas za wcześnie, samotnie w szpitalnym łóżku, do którego przykuła Cię choroba. Byłeś pogodzony z Bogiem i gotowy na śmierć, która jest wiecznością. „Pozwólcie mi iść do domu Ojca” – to były ostatnie słowa przed śmiercią naszego ukochanego Papieża Polaka Świętego Jan Paweł II Wielkiego. To pewnie Święty z Wadowic poprowadził Twoją Duszę do bram Boga! Mamy nadzieję, że jesteś już w Jego królestwie niebieskim! Jednak My nie byliśmy jeszcze gotowi na Twoje przejście do wieczności. Pragniemy Ci wszyscy tutaj zebrani na tej mszy żałobnej podziękować Kochany Mężu, Tato, Dziadku i Pradziadku. Przez całe życie byłeś dla nas wzorem i autorytetem. Pomimo, że nigdy nie zrealizowałeś swojej największej, a ukrytej pasji lotniczej, bo zdrowie Ci nie pozwoliło, to realizowałeś się, jako mechanik, konstruktor i projektant maszyn oraz urządzeń i pojazdów tak zwanych traktorków. Dla Ciebie nie było nigdy rzeczy nie możliwych. Zawsze mówiłeś, że wszystko można zrobić, tylko trzeba chcieć. Wówczas nas młodych to irytowało. Z wiekiem zaczynaliśmy rozumieć, że to najlepszy sposób rozwiązywania problemów – zapał i chęci. Miałeś dar łączenia i budowania więzi ponad podziałami. Pomimo, że byłeś typem buntownika i zawsze szedłeś pod prąd, bo tak płyną tylko zdrowe pstrągi, które bardzo lubiłeś łapać na rękę w Bystrzu, a potem w Czernej. Uczyłeś nas życia, w którym priorytetem są wartości moralne. Wartością był każdy człowiek, jego potrzeby. Uczyłeś szacunku do wszystkich zachowując przy tym swoje zdanie, jeżeli jest słuszne. Dzięki Twoim wskazówkom potrafimy mierzyć się z problemami w dorosłym życiu. Nauczyłeś nas, że najważniejsza jest ciężka codzienna praca. Pomagałeś i tym, którzy Ciebie zranili. Wybaczałeś zawsze. Nie odwracałeś się do nikogo plecami. Wpoiłeś to nam wszystkim; Twoim dzieciom, wnukom. Twój przykład życia i działalności społecznej, jako sołtysa Kozińca, radnego Gminy Mucharz i Wojewódzkiego na całe lata odcisnęło się pozytywną transformacją i zmianami gospodarczymi w naszej małej Ojczyźnie. Dzięki Twojej ciężarówce wielu ludzi wybudowało domy w okolicy, bo towar w tych trudnych czasach PRL-u dowiozłeś na te nasze piękne górki i skarpy. Tam gdzie nikt nie chciał jechać, to Jasiek Sitko pojechał i zawsze dojechał. Przez Twój hart ducha oraz zaangażowanie i zdrowy rozsądek powstała pierwsza droga asfaltowa do Kozińca, chociaż niektórzy mówili, co Ty masz Jaśku? – „tylko kamieni kupę”. Udowodniłeś, że to wystarczy, jeżeli jest cel. Wspólnie z Wujkiem Edkiem Radwanem zbudowaliście OSP Koziniec. Pomogłeś uratować Kółko Rolnicze, chociaż zapłaciłeś za to wielką cenę. Wraz z innymi starszymi i odważnymi mieszkańcami Kozińca włączyłeś się w dzieło rozbudowy naszej kaplicy, pomimo, że Was komuniści straszyli, a proboszcz Szlachetka patrzył krzywym okiem. Przez lata były tam Twoje okna jak o nich mówiłeś, które „Panu Bogu wyspawałeś z metalu” w swoim warsztacie. Nie uległeś nigdy pokusie pójścia na skróty. Byłeś głosem rozsądku oraz wyrzutem sumienia dla wielu mieszkańców naszej wsi i gminy. Ludzie Cię znali i cenili. Twoi koledzy nie zawsze potrafili sprostać Twoim wymaganiom. Pracowałeś cały czas mimo sędziwego wieku. Bezustannie szukałeś nowych wyzwań. Ciężka choroba zaskoczyła Ciebie, nas wszystkich. Zawsze byłeś okazem zdrowia. Niektórzy, gdy zachorowałeś zapomnieli o Tobie. Ty jednak nigdy się nie żaliłeś. Byłeś dla nas przykładem jak z godnością i pełną kindersztubą żegnać się z tym światem. Odchodziłeś po cichu, w cierpieniach ufny i pogodzony z decyzją Stwórcy. Wypowiedziałeś nawet znamienne słowa: „już nie ma ratunku”, tak jakbyś przeczuwał rychłe rozstanie. Podświadomie wierzyliśmy, że ponownie wygrasz, odzyskasz siły… Zgasłeś w szpitalnej samotności. Dzisiaj dziękujemy Panu Bogu za dar Twojego życia z nami na tym padole łez. Są wśród nas Twoi i nasi znajomi, rodzina ta bliższa i dalsza. Twoja żona Helena, Twoje dzieci: synowie i córki, wnuki i prawnuki. Przybyli odświętnie ubrani druhowie strażacy ze sztandarami, by pożegnać swojego prezesa seniora, chociaż tak bardzo nie lubiłeś tego określenia. My i Oni wszyscy tu zebrani pamiętamy Twoje dobre czyny. Przez całe życie byłeś wierny maksymie Bóg-Honor-Ojczyzna. Dziękujemy dzisiaj wszyscy za 80 lat Twojego życia. Prezydent Polski odznaczył Ciebie medalami, korporacja strażacka odznaczeniami, ale to nigdy nie było dla Ciebie ważne. Nie pracowałeś dla poklasku, tylko z wewnętrznej potrzeby czynienia czegoś, co uważałeś za słuszne. Jednak dla nas to są bezcenne ślady i namacalne dowody Twoich zasług na niwie życia społecznego. W imieniu najbliższych deklaruję, że pójdziemy dalej Twoją drogą. My i nasze dzieci będziemy wierni temu, czego nas nauczyłeś. Dzisiaj stojąc przy Twojej trumnie tak trudno uwierzyć…. nie usłyszymy już wspomnień z minionych lat, do których często powracałeś. Miałeś Tato dar narracji. Tyle jeszcze mógłbyś nam opowiedzieć, tyle pięknych historii ze swojego długiego życia ukazać. Jesteś już tam, dokąd Wszyscy zmierzamy. My pogrążeni w smutku, żałobie musimy pielgrzymować dalej. Jak powiedział Ci Twój imiennik i przyszły następca rodu Sitko Jasiu junior w święta Wielkiej Nocy: Twój ród Dziadku nie zaginie, bo prawdziwa rodzina to chłopak i dziewczyna. Panie Boże, a nasz Panie, Daj Dziadkowi Jaśkowi wieczne spoczywanie! Dziękuję Wam wszystkim za udział w pogrzebie i modlitwę w intencji Taty! Nasz ukochany Tata, Dziadek i Pradziadek już jest po tamtej stronie życia. Odszedł do wieczności pogodzony z Bogiem i decyzją Stwórcy. Był gotowy na śmierć, o czym powiedział w swych ostatnich słowach na szpitalnym łóżku. W pogrzebie 4 czerwca 2020 roku i Mszy Świętej odprawionej w Godzinie Miłosierdzia uczestniczyła Rodzina, Sąsiedzi oraz tak wielu znajomych z różnych stron Polski, zakładów pracy i fabryk, a także Strażacy Ochotnicy ze swoimi Sztandarami. Przybyli przedstawiciele różnych organizacji, samorządowcy i mieszkańcy Kozińca, ale też okolicznych miejscowości powiatu wadowickiego. Jego ostatnia droga na tym padole łez pokazała jak bardzo był TATO ważny dla nas i dla Was. My jego bliscy nie byliśmy gotowi jeszcze na jego odejście. Odszedł tak szybko w bólu i cierpieniu, ale widocznie nasz Pan w niebie miał taki plan. Przecież życie człowieka jest tylko drogą do wieczności. On już jest u bram Boga, a my musimy nadal żyć i pielgrzymować na ziemi! Kochani Dziękuję Wam wszystkim za wcześniejszą modlitwę o jego zdrowie, a teraz za udział w pogrzebie Taty. Bóg Wam zapłać w imieniu Mamy oraz całej naszej rodziny pogrążonej w żałobie. Jednocześnie proszę o dalszą modlitwę za duszę Jana Sitko.  Fot. Robert Szkutnik Udostępnij ten artykuł, pomóż Nam dotrzeć do innych! Obserwator rzeczy dziwnych i ulotnych. Redaktor naczelny Piszę, bo lubię. Specjalizuję się w zadawaniu niewygodnych pytań. Pisałem dla Śląskiej Gazety, prowadziłem portal i jako RedNacz. Współpracuję z Warszawską Gazetą i Kurierem Radia Wnet. Masz pytanie? Napisz do mnie. Podobne wpisy Page load link Przejdź do góry jak przygotować mowę pogrzebowąTradycja wygłaszania mowy pogrzebowej jest znana i kultywowana przede wszystkim w krajach zachodnich, jednak coraz częściej żałobnicy w Polsce decydują się na wygłoszenie kilku słów upamiętniających osobę pogrzebowa może być dobrym uzupełnieniem ceremonii pogrzebowej, może także spotęgować smutek wśród żałobników. Pamiętajmy, że w każdej sprawie związanej z organizacją pogrzebu możemy prosić o pomoc fachowców o wielkim doświadczeniu z Zakładu Pogrzebowe Exitus Warszawa by mowę pogrzebową wygłosiła osoba opanowana i stonowana, która nie boi się wystąpień publicznych. Napisanie mowy pogrzebowej może okazać się łatwym zadaniem, jeżeli zastosujemy się do kilku każdej wypowiedzi publicznej istotne jest to, by dobrze zacząć – należy uprzejmie przywitać zgromadzonych i podkreślić wagę ich obecności.„Szanowni Państwo, kochana rodzino, drodzy znajomi. Witam Was serdecznie na tej uroczystości. Z pewnością nasz nieodżałowany (tu imię zmarłego) byłby bardzo szczęśliwy, gdyby mógł Was wszystkich teraz zobaczyć”. „Chciałbym powitać serdecznie wszystkich zgromadzonych na dzisiejszej uroczystości, rodzinę, przyjaciół, bliższych i dalszych znajomych (imię zmarłego). Dziękuję, że zgromadziliście się tutaj, by towarzyszyć mu w jego ostatniej drodze”.Mówmy o zmarłymMowa pogrzebowa ma skupiać się przede wszystkim na zmarłym – jego życiu, cechach charakteru, dokonaniach. Dobrze jest zacząć wspomnienia poprzez nawiązanie do jakiejś konkretnej sytuacji z jego życia – taki zabieg sprawi, że mowa nie będzie tylko zwykłym pamiętać, że podczas ceremonii pogrzebowej powinno się zachować takt, w związku z czym nie powinno się wspominać o złych cechach charakteru czy przykrych wydarzeniach z życia także rozpocząć tę część znanym nam cytatem o tematyce śmierci i przemijania – to doda klasy całej wypowiedzi. „Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą”. „Jeśli śmierć nas czegoś uczy, to przede wszystkim tego, że na świecie nie liczy się nic poza miłością”.Przykłady:„Znaliśmy się wiele lat, nasza przyjaźń pamięta jeszcze czasy szkolne. Połączyła nas wspólna pasja do gry w piłkę nożną, spędziliśmy razem wiele godzin na boisku”.„Tata był dla mnie wzorem do naśladowania. Już jako mała dziewczynka pragnęłam być taka jak on. Gdy miałam 5 lat siadałam obok niego, gdy czytał poranną gazetę, w ręku trzymając książeczkę z obrazkami – siedziałam tak długo, aż tata skończył czytać”.Chwalmy zmarłegoMowa pogrzebowa w swojej tradycji czerpie z mowy pochwalnej. Nie bójmy się zatem mówić o tym, co w zmarłym było najpiękniejsze. Chwalmy za konkretne cechy charakteru, za szczególne dokonania, za to, jakim był rodzicem, ile poświęcał dla innych słowa na temat zmarłego dają żałobnikom potwierdzenie, że był on dobrym człowiekiem, a gdy jest to pogrzeb katolicki – że zasłużył na życie wieczne. Przykłady:„Był człowiekiem niezwykłym, a jego niezwykłość przejawiała się każdego dnia w drobnych gestach. Bardzo chętnie pomagał potrzebującym i udzielał się charytatywnie, krzywda innych nigdy nie była mu obojętna”. „Miał ogromne poczucie humoru, nie raz rozbawiał wszystkich do łez. Swoim pozytywnym usposobieniem dodawał otuchy i sprawiał, że zły dzień stawał się dla każdego lepszy”. „Liczne medale za dokonania sportowe, jakie zgromadził przez całe życie potwierdzają, że był człowiekiem zorganizowanym, ambitnym i pełnym energii do działania”.Wyraźmy żal z powodu śmierciPo tym, jak wspomnimy zmarłego, stosownie jest wyrazić żal z powodu jego odejścia. Do tej części można w płynny sposób przejść poprzez odwołanie się do wspomnianych wcześniej zalet. Jeżeli zmarły był osobą wierzącą, można w tym miejscu odwołać się do nauki kościoła, słów Biblii itp. Można także w przemówieniu zwrócić się bezpośrednio do to, o czym wspomniałem sprawia, że dziś jest mi szczególnie trudno pożegnać się z (imię zmarłego). Jego odejście napełnia mnie żalem i smutkiem”. „Choć dziś się żegnamy to jestem pełen wiary w to, że spotkamy się jeszcze w Domu Pana”.„Twoje odejście to nieodżałowana strata, będę Cię nosić w swoim sercu i swojej pamięci na zawsze”.Podziękujmy żałobnikom za przybycieNajlepszym zakończeniem będzie ponowne podziękowanie żałobnikom za obecność. W tym miejscu można również prosić zgromadzonych o modlitwę w intencji zmarłego czy kultywowanie pamięci o dziękuję Państwu za to, że jesteście tutaj dzisiaj ze św. pamięci (imię zmarłego). W jego imieniu proszę Państwa o modlitwę w jego intencji. Dziękuję”. „Kieruję do Was wyrazy wdzięczności za obecność w tej uroczystości pogrzebowej. Proszę, byście mieli w pamięci naszego nieodżałowanego (imię zmarłego)”.Kiedy i gdzie wygłosić mowę pogrzebową?Laudację tradycyjnie wygłasza się na cmentarzu. Jej moment zależy od tego, jaki charakter ma Pogrzeb katolickiW pogrzebie katolickim uczestniczy ksiądz. Należy więc z szacunkiem podejść do wszystkich obrzędów katolickich i pozwolić księdzu poprowadzić modlitwę na momentem na wygłoszenie mowy pogrzebowej będzie chwila, gdy ksiądz zakończy modlitwę a pracownicy cmentarza przystąpią do porządkowania Pogrzeb świeckiPogrzeb świecki prowadzi tzw. mistrz ceremonii, który czuwa nad przebiegiem uroczystości. Zazwyczaj to on mówi kilka słów na temat przemijania i kruchości ludzkiego ceremonii świeckiej osoba wygłaszająca mowę może uzgodnić najlepszy moment z mistrzem nasze porady Gdy umiera człowiek, zazwyczaj zostawia on na ziemi bliskich – rodziców, małżonka, dzieci, rodzeństwo czy dalszych rzeczą przed spodziewaną rozłąką jest pożegnanie – żegnamy się przed podróżą, czy każdego dnia wychodząc z pożegnania bliskich dotyczy także osób umierających, które pogodzone są ze swoim losem lub osób starszych, które przygotowują się do ostatniej takie pożegnanie odbywa się jeszcze za życia, jednak często zdarza się, że zmarły pozostawia kilka słów pożegnania do odczytania podczas ceremonii pogrzebowej.‍Pożegnanie na pogrzebie w imieniu zmarłego można podzielić na trzy rodzaje: • zmarły pozostawił spisane słowa pożegnania,• zmarły nie pozostawił pożegnania, ale czujemy potrzebę powiedzenia kilku słów w jego imieniu,• ksiądz/mistrz ceremonii wyczytuje najbliższe zmarłemu osoby, które czasem na wygłoszenie słów pozostawionych przez zmarłego, w przypadku pogrzebu katolickiego, wydaje się moment, gdy na cmentarzu ciało zostało złożone do grobu i zakończyły się już uroczystości pogrzebowe. Podczas pogrzebu świeckiego okazji do wygłoszenia ostatniego pożegnania w imieniu zmarłego jest więcej, ponieważ taką uroczystość można dostosować do indywidualnych pożegnanie można wtedy uzupełnić np. prezentacją zdjęć zmarłego. Moment wygłoszenia pożegnania zmarłego jest niezwykle emocjonujący i wzruszający, z pewnością poruszy większość żałobników. Odczytanie ostatnich słów zmarłego powinno zatem zostać powierzone osobie, która charakteryzuje się odpornością na stres, jest opanowana i stonowana. Najlepiej, jeśli jest to osoba z najbliższego otoczenia zadanie czeka osobę, która pragnie wygłosić pożegnanie w imieniu zmarłego, gdy ten nie pozostawił żadnego dobrego tego typu pożegnania wymaga od osoby piszącej przede wszystkim doskonałej znajomości zmarłego oraz jego życia.

list pożegnalny do zmarłego taty